26 Şubat 2009 Perşembe
4 BOYUTLU ULTRASON GÖRÜNTÜSÜ...
Ben sadece anı kalmasını istedim…Üstelik cici kızımı öyle merak ediyordum ki ,daha önce ultrasona giren arkadaşlarımdan dinlemiştim.Her ne kadar doktorlar muayene sırasında 3 boyutluyu tercih etsede, Ankara’da bu görüntüyü kayıt edebileceğim yeri buldum ve 31.haftada çekim yapıldı.Doğumdan önce defalarca izledim kime benziyor diye o heyecanla…Bu klibide görüntüleri keserek hazırlamıştım… :))
25 Şubat 2009 Çarşamba
MUZLU SÜT...
Geçen gün rutin kontrolümüz için doktora gittik.Gerçi birazda ateşlendik,öksürüğümüz vardı bahane oldu.Yoksa 4-6 ay arası kontrole gelebilirsiniz dedi doktorumuz.Süt içmesi gerekiyormuş en az yarım litre…Ama cici kız pek süt sevmiyor.Anneannemizin bulduğu formüllerle içirmeye çalışıyoruz.Bu arada meyvede tüketmesi gerekiyor.Mesela meyve saatinde muzu eline verdiğimizde önce biraz ısırıp,geri kalanını elleriyle mıncıklamaya başlayınca elinden alıyoruz…Muz kemik gelişimi açısından önemli.İçinde B1, B2, C, A ve E vitaminlerini içeren muz, potasyum, demir, kalsiyum, fosfor, sodyum ve iyot bakımından zengin.Elma gibi, muz da ishale karşı iyi geliyor.İşte bu süt ve meyve sorunu çözmek adına bulduğumuz formüllerden biri şöyle…
Bir adet dilimlediğimiz muzun içine ,üç-dört adet bebe bisküvisi ve yarım su bardağı sütü ilave ettikten sonra robotla eziyorum.Ama çok uzun süre değil unutmayın…Bebeğin yutabilme durumuna bağlı, malzemeleride gene göz kararı ayarlayabilirsiniz.Bence tadı süper…:)
24 Şubat 2009 Salı
GÜNÜN SÖZÜ...
Bunu okuyunca hem çok güldüm hemde doğruluğunu kabul ettim…Evet aynen böyle çocuğunuzu giydirmek bir hayli efor sarfettiriyor insana.O nedenle önce onu hazırlıyorum daha sonra ben hazırlanıyorum.Anne ve baba olmaya hazırlanan çiftler için diyor ki “Bir ahtapot ve bir torba alın. Ahtapotu torbanın içine, hiçbir kolu dışarıda kalmayacak şekilde yerleştirmeye çalışın.Sabah saatlerini bu egzersize ayırın.” :)))
*fotodaki bıdık bana ait değildir...
TELEFON DİTTİ…
Cici kızla haftasonu ilginç geçti…Artık yavaş yavaş konuşmaya ve bazı şeyleri anlamaya başladığı için ister istemez gülme krizlerine yakalanıyoruz.Boyuda sürekli uzamaya devam ettiği için istediği yere uzanıp (bknz foto) gözüne ne kestirdiyse onu alıyor.Nitekim şirket görüşmeleri için babasına verilen telefonu kaşla göz arasında almış ve öyle bir yere koymuş ki bul bulabilirsen.Haftasonu olduğu için telefon kapalı hani çaldıralımda yerini bulalım diyeceğim o da olmadı…Bir çocuk gibi düşünüp,acaba nereye saklamış olabilir demekten yorulduk.Bütün günümüz evin içinde telefonu aramakla geçti…Gülmeyin ama bulamadık…Eşim şirketten ararlarsa –kızım telefonu oynamak için almış,saklamış mı diyeceğim şimdi diye söylendi durdu.Bir yandan da –babacım söyle telefon nerde diye sorduğunda aldığı cevap hep aynı oldu.—Telefon dittiiiii… :))
11 Şubat 2009 Çarşamba
BİR SORUNUM VAR…
Karşılıklı deneyimlerimizi paylaşmak çok güzel.Ben elimden geldiğince tecrübelerimi anlatmaya çalışıyorum tabii dilimin döndüğü kadar…Ancak şimdi resmen çuvalladım…Cici kızım aile fertlerine düşkün,gezmeyi eğlenmeyi çok seven bir çocuk.Arkadaşlığa önem veriyor.Pek paylaşmayı bilmesede çok girişken,bulunduğu ortama hemen ayak uyduruyor.Aslında misafiride çok seviyor.Ancak son zamanlarda evimize gelen kişilere karşı oldukça tedirgin.Hemen dudak büküp,ağlama moduna geçiyor.Elini sallayarak --Güle güle diyerek kibarca evden gitmesini istiyor…Hemen yanıma koşarak bacaklarıma sarılıyor ve uzunca bir süre ağlıyor…Neden böyle oldu anlamadım? Acaba bu normal mi? Birkaç yere baktım doktorlar çok da anormallik olmadığını aile fertlerini yabancılardan ayırmaya başladığını,bunun beyinsel gelişim süreci olduğundan bahsediyorlar.Tek korkum asosyal bir kişilik olması umarım korktuğum başıma gelmez.Bilmiyorum buna benzer bir durum yaşayan oldumu???
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)